Μέσα μου θέλω να γράψω σήμερα ένα καλό, μεστό, δίκαιο άρθρο. Αλλά δεν μπορώ. Πιάνω τον εαυτό μου να είναι γεμάτος σκληρές λέξεις και φράσεις που φτάνουν στο στόμα μου και στην άκρη των δαχτύλων μου και θέλουν να βγουν στον αέρα και στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Πιάνω τον εαυτό μου να αναζητεί μια ισορροπία στο μυαλό μου, έτσι ώστε να γράψω το κομμάτι έτσι όπως το αισθάνομαι αλλά να είναι και σωστό. Και δίκαιο. Θέλω να μιλήσω με λίγες λέξεις για τις τραγωδίες που ζήσαμε στη Μάνδρα, στο Μάτι, στις καταστροφές, τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, στην τραγωδία των Τεμπών αλλά οι σκέψεις μου είναι βουτηγμένες στην πίκρα, στο θυμό, στην αγωνία….